Pl.hum.poezja jest, założoną w 1998 roku, polską grupą dyskusyjną poświęconą poezji. Grupa ma charakter otwarty, dlatego można tutaj spotkać najróżniejszych ludzi, osoby w każdym wieku i różnych charakterach. Niektórzy zostają na dłużej, przygoda innych jest bardzo krótka. Są stali bywalcy, których romans z p.h.p. sięga początków grupy, postacie których udział był epizodyczny i ci, którzy odchodzą, by wrócić po dłuższym okresie rozstania.
Niewątpliwie niezwykłe jest medium, które łączy rozsianych po Polsce i świecie poetów: internet. Świat kultury masowej oddala człowieka od człowieka, buduje niewidzialną ścianę, tak doskonałą, że sami nie zdajemy sobie sprawy czy już ogranicza, czy może jeszcze nie ogranicza ona naszej percepcji. Oglądamy wszystko przez szybę: monitora, telewizora, samochodu. Możemy uczestniczyć jednocześnie we wszystkim, ale jak zauważono już w połowie zeszłego stulecia, człowiek nigdy wcześniej nie był tak bardzo: "gdzie indziej".* W przekazie telewizyjnym nie ma miejsca dla poezji. Poezja jest elitarna i nigdy się nie sprzeda. Gdzie zatem jej szukać?
P.h.p. jest dla każdego: nie ma programu, nie wybiera swoich członków, nie stawia wymagań. Wszystko dzieje się tutaj szybko, na zasadzie krótkiej piłki, akcji - reakcji. Wysyłamy wiersz i mamy dużą szansę, że za kilka minut, godzin spotka się on z krytyką zupełnie nam obcego człowieka. Poniekąd wystawiamy swoją twórczość na pożarcie, ale - przecież sami wybraliśmy taką drogę. Nie oszukujmy się: większość tego co wychodzi na światło dzienne p.h.p. jest marną poezją. Brak cenzury, specyficzne medium powodują, że nawet tutaj, na pole poezji, wkrada się nijakość, miałkość, miszmasz.
Przetwórnie mleczarskie równomiernie rozprowadzają drobiny śmietany w mleku, nie pozwalając im pływać osobno na wierzchu - nazywa się to procesem homogenizacji. Kulturoznawcy zapożyczyli ten termin i używają go w połączeniu: homogenizacja kultury.**
P.h.p. jest taką współczesną zhomogenizowaną grupą poetycką. W dzisiejszej Polsce nie ma żadnej formacji na miarę Skamandrytów czy którejś Awangardy. Od prawie pół wieku nie zaistniała żadna licząca się grupa, o której można by napisać chociażby w podręczniku szkolnym. Poezja kończy się na Pokoleniu Współczesności i po nim Nowej Fali (Lipska, Barańczak, Zagajewski, Krynicki, Kornhauser). To był mniej więcej koniec lat 60. Potem jeszcze zasłużone laury zbierają Miłosz, Szymborska, Herbert. Dziś, poza Jackiem Podsiadło i Marcinem Świetlickim, wieje pustką. Naprawdę nieliczni znają takie nazwiska jak: Klejnocki, Lipszyc, Sosnowski.
Współczesna poezja to raczej lokalny folklor. (Tam gdzie wychyla się ona poza ramy, wygląda to raczej na usilne "robienie" elitarnej kultury, niż na rzeczywiste zasługi.) Takim folklorem jest też p.h.p. - jednak tutaj słowo "lokalny" brzmi co najmniej nieprecyzyjnie. Jesteśmy "lokalnie" przed komputerami, ale geograficznie reprezentujemy cały kraj, i nie tylko. Część z nas zna się osobiście, dla większości istniejemy jednak tylko pod postacią nicków. Termin homogenizacja nigdzie chyba nie pasuje tak dobrze, jak do internetu. Niezliczone strony o poezji mają zazwyczaj do zaoferowania niewiele, ciężkostrawną papkę, próbkę amatorskiej twórczości. Cokolwiek złego nie powiedzieć o p.h.p. pojawiają się tu czasami dobre wiersze, zaskakująco dobre. M.in. Wiersze Miesiąca są próbą, tak: bardzo prowizoryczną, zebrania ich w jednym miejscu. Miesięcznie na grupie ukazuje się około trzystu tekstów, w wyniku głosowania średnio co trzydziesty trafia na tę stronę.
We współczesnej poezji panuje posucha. Niewiele osób pisze, a liczba tych, którzy piszą dobrze jest znikoma. Jednak, podobno, wielcy poeci przychodzą, gdy poetów wielkich nie ma.*** Może więc i p.h.p. będzie czymś więcej niż "folklorystycznym obrazkiem". Jest tutaj wielu ludzi wrażliwych, tę wrażliwość można czerpać od innych, choćby miała być jedynie pod postacią czarnych literek na monitorze. Mamy tutaj coś głębszego niż tylko słowa czy impulsy. Ja się o tym przekonałem, w tym odpersonifikowanym świecie znalazłem ludzi. Wierzę, że i Ty ich znajdziesz. Bo poezja.. jest tylko dodatkiem.
* E. Morin ** D. MacDonald *** C.K. Norwid
Więcej o p.h.p.
Więcej informacji na temat grupy dyskusyjnej pl.hum.poezja znajdziesz w dwóch artykułach z działu "Teksty różne":
Archiwa grupy
Archiwa grupy dostępne są m.in. pod adresami:
www.onet.pl/niusy (niewygodne przeglądanie)
www.google.pl (lepsze, jednak wciąż niedoskonałe)
www.polnews.pl
najlepszy zbiór autorów i tekstów, poszeregowany miesięcznie, znajduje się na stronie Henia:
www.heniu.com
Informacje o grupach dyskusyjnych, znajdziesz pod adresem:
http://www.niusy.pl/
Jak dostać się na pl.hum.poezja?
Czytać grupę i wysyłać na nią wiersze możesz z podanych wyżej stron (Onetu i Google), jednak jest to rozwiązanie niewygodne. Onet niefortunnie grupuje teksty (największy mankament to chyba brak bezpośredniego podglądu nicku/nazwiska autora), na Google wiersze i odpowiedzi pojawiają się z opóźnieniem. Zdecydowanie najwygodniejsza jest subskrypcja grupy za pomocą programu pocztowego, np.
Outlook Express.
Konfiguracja grupy w ww. programie odbywa się następująco:
Narzędzia -> Konta -> Grupy dyskusyjne -> Dodaj -> Grupy dyskusyjne -> Serwer (np. news.tpi.pl, news.onet.pl, news.astercity.net, news.dialog.net.pl).
Szczegółów szukaj na stronie:
http://www.niusy.pl/
Reklamy:
Justyna Bargielska
