Frank O'Hara, urodzony w 1926 roku, poeta amerykański, przedstawiciel tzw. "Szkoły nowojorskiej". Studia poświęcił muzyce (fortepian i kompozycja). Pracował w nowojorskim Museum of Modern Art. Krytyk sztuki. Autor kilkunastu tomików i arkuszy poetyckich. Zmarł nagle 25 lipca 1966 roku, wskutek obrażeń odniesionych w wypadku samochodowym (poprzedniego dnia potrąciła go "taksówka plażowa" na Fire Island).

----------------------------------------

[Na otwartej autostradzie]


Na otwartej autostradzie
gdzie śmierć ochoczo pędzi
w świetle słońca a o czwartej olbrzymie przęsła
rzucają cienie swych łuków
na przystań dowiaduję się
o niewierności Portorykańczyków
i nikczemności Żydów
z ust irlandzkiego taksówkarza
to dobrze że jest nas tak wiele rodzajów
w ten sposób śmierć będzie miała wybór
a może nawet będzie wolała
tego co rzuca pierwszy cień dnia
na tych którzy próbują dożyć zmierzchu


[1 stycznia 1960]
                            przeł. Piotr Sommer

----------------------------------------

"Ależ noc" zamyślił się Mano. Cisza tym razem była naprawdę spokojna. Nigdzie nie pędziła niespiesznie przyciągając zapachy z pobliskiej łąki. Tuż za nimi szły obrazy: pajęczaste nici kłączy perzu, skrzypiące chlorofilem i histaminą liście włochatych pokrzyw, wieżyce zaczepnych ostów o biskupich czapkach, skromny mniszek lekarski z ascetycznym rumiankiem, pewny siebie dziurawiec hypericum perforatum, chwaląca się długimi szyjami babka, nad wyraz słodki arcydzięgiel, nieco nonszlancki piołun, gdzieniegdzie zagubiony owies wśród szepczących taszników, zwiewna jak stan pogruźliczy dziewanna i kozłek lekarski. Na końcu szła śmierć o zapachu świeżo ściętej trawy.

[Telik]

Pozdrawiam, Telik.